عصفور

با تنی تباه و داغ از تب پس از 4 روز پیاده روی خودم را روی مبل سه نفره لابی هتل پهن میکنم, سرم سنگین و پیشانیم خیس از عرق سردی است که روی چربی پوستم میلغزد. به مسیری فکر میکتم که چه سخت طی شد و تصاویر پی در پی و درهم از جلوی چشمم میگذرد 

چشمهام گرم می شود... تنم از سرما میلرزد...

+حالا که رسیدم شوق زیارت نیست,انگار مسیر بود که مهم بود,یا اصلا مهم چیز دیگری بود...

++ کلی ماجرا به سرم گذشته این چند روز کلب ماجرای عجیب و غریب که هیچکس باورشان نخواهد کرد

+++دل کندن را تمرین میکنم,دل کندن را یاد میگیرم, چیزهای بی ارزش را باید دل کند وگرنه خودت هم همانقدر بی ارزش میشوی