عصفور

درد است که آدمی را رهبر است. در هر کاری که هست تا او را درد آن کار و هوس و عشق آن کار در درون نخیزد، او قصد آن کار نکند و آن کار بی درد، او را مسیر نشود، خواه دنیا، خواه آخرت، خواه بازرگانی، خواه پادشاهی، خواه علم، خواه عمل و غیره.

تا مریم را درد زه پیدا نشد قصد آن درخت بخت نکرد که: فاجاءها المخاض الی جذع النخلۀ(مریم19). او را درد به درخت آورد و درخت خشک میوه دار شد. تن همچون مریم است و هریکی عیسی داریم. اگر ما را درد پیدا شود عیسی ما بزاید و اگر درد نباشد عیسی هم از آن راه که آمد باز به اصل خود پیوندد، الا ما محروم مانیم و از او بی بهره.

فیه مافیه، مولانا جلال الدین بلخی

[کیست آن که این شب ها با هم بنشینیم به فیه ما فیه خواندن و غرق شویم و غرق شویم و غرق... تا بامداد...]

[مرغ دل و عیسی جان هم تویی/ چون تو کسی گر بود آن هم تویی]